Seksueel geweld

 

Een enquête uitgevoerd door het stadsbestuur van Delhi en de Verenigde Naties in 2013 zorgde voor enkele confronterende vaststellingen. 2 mannen op 5 gingen akkoord met de stelling dat “vrouwen die ‘s nachts buiten komen het verdienen om aangerand te worden”. 1 op 2 mannen gaf toe zelf al seksueel geweld te hebben gepleegd op vrouwen of meisjes op openbare plaatsen. 3 op 4 mannen vonden dat vrouwen seksueel geweld uitlokken door de manier waarop ze zich kleden. 95% van de vrouwen in Delhi voelt zich, logischerwijze, onveilig op openbare plaatsen.

 

Volgens de criminaliteitsstatistieken van de overheid wordt om de 22 minuten een vrouw verkracht in India. Wellicht zijn het er veel meer, gezien slechts een kleine minderheid aangifte durft te doen bij de politie. Alcohol, drugsmisbruik, werkloosheid en de plattelandsvlucht worden vaak geassocieerd met het toenemend seksueel geweld in de voorbije jaren. Dagelijks maken kranten melding van nieuwe gevallen van verkrachtingen en molestaties van vrouwen. Nochtans heeft India een wetgeving die de rechten van de vrouw zou moeten waarborgen. Maar in de realiteit blijken tradities en het archaïsch sociaal systeem in India de bovenhand te hebben over rechtspraak.

 

Bij vele Indiërs is er nog steeds het idee dat geweld tegen vrouwen toelaatbaar is. UNICEF meldde in 2012 bijvoorbeeld dat 57% van de Indiase jongens en 53 % van de meisjes tussen 15 en 19 jaar overtuigd zijn dat mannen op vrouwen mogen slaan. Wellicht omdat ze het hun eigen vader hebben zien doen, en dit dus niet als abnormaal beschouwen. Heel wat vrouwen geven zichzelf de schuld als ze worden afgeranseld door hun man. Ook bij magistraten en politieofficieren heerst veelal nog altijd het traditionele idee dat vrouwen ondergeschikt zijn aan de man en hem volledige gehoorzaamheid verschuldigd zijn. Heel wat politici zijn niet geneigd om deze traditionele visies tegen te spreken uit vrees dat ze stemmen zullen verliezen bij de conservatieve kiezers.

 

Slachtoffers van verkrachting behoren veelal tot de armste en meest kwetsbare bevolkingsgroepen in de Indiase samenleving. Zij beschikken niet over de financiële middelen om een rechtszaak aan te spannen. De meeste verkrachtingen worden dan ook niet vervolgd. Ook bij meisjes die als huishoudster bij rijke gezinnen werken en wonen is er vaak sprake van seksueel geweld. Omdat alles binnenshuis gebeurt, is het voor hen nog veel moeilijker om het misbruik aan te klagen. Soms worden ze zelfs door meerdere leden van hetzelfde gezin misbruikt.