Ook in een Indisch plattelandsdorpje als Simalia kan secundair onderwijs een groot verschil maken voor de toekomst van de kinderen in het dorp. Momenteel komt de onderwijscarrière voor heel wat kinderen in Simalia abrupt ten einde na de lagere school, ze lopen als het ware tegen een muur aan.

 

Volgens cijfers van de Wereldbank  volgt slechts  4% van alle jongeren in  Jharkhand, de deelstaat waar Simalia toe behoort, hoger  secundair onderwijs. Veel ouders zien het nut niet om hun zoon of dochter naar een betaalbare middelbare school van de overheid te sturen. De kwaliteit van het onderwijs in die scholen is immers bedroevend laag (zie cijfers). “Welk nut heeft het voor onze kinderen om ze naar school te sturen als ze toch niets bijleren. Dan kunnen ze beter uit werken gaan en geld verdienen”, zo denken vele ouders in Simalia. Een privé-school waar wel kwaliteitsonderwijs wordt verschaft is voor de meeste ouders in Simalia onbetaalbaar.

 

In de praktijk komt het er in Simalia op neer dat de meeste kinderen met hun diploma lager onderwijs toch opnieuw in de steengroeven gaan werken, als dagloner in de wegenbouw, of als huismeid bij een rijke familie. Dankzij het lager onderwijs dat ze genoten hebben kunnen ze weliswaar rekenen, schrijven en lezen en er bijgevolg op toezien dat ze worden uitbetaald volgens de afspraken, maar het karige, onrechtvaardige loon houdt hen in een situatie van extreme armoede. De uitbuiting en sociale onrechtvaardigheid gaat door. De totale afhankelijkheid van de werkgever blijft bestaan. Hun situatie blijft totaal uitzichtloos, zoals ook de situatie van hun ouders, grootouders en alle voorgaande generaties uitzichtloos was.