Mijn oma heeft staar. Haar oog is zo troebel dat ze nauwelijks nog iets kan zien. Om haar zicht terug te krijgen zou ze een operatie moeten ondergaan. Maar zo’n operatie is voor ons heel duur. M’n vader zou er bijna een heel jaar voor moeten werken, maar dan houden we niets meer over om eten mee te kopen voor het gezin.

M’n oma wil eigenlijk zelfs niet geopereerd worden. “Zo veel geld voor een oud vrouwtje als ik… Spaar het geld maar voor de studies van Chhoti, zij heeft nog een heel leven voor zich” zei ze ooit kranig tegen m’n moeder. Een lieve oma, niet?

Toch zal ik het jammer vinden dat ik haar nooit echt mijn diploma zal kunnen laten zien… Mocht ik dankzij mijn studies later een goeie job hebben, dan zet ik zeker wat geld opzij voor haar operatie.